Translate

Sunday, November 9, 2014

Aπίστευτο και όμως αληθινό το μεγαλύτερο θαύμα του αιώνα έγινε στην Ρουμανία.( Aγιος Νεκτάριος )




Σε ένα χωριό της Ρουμανίας δεν υπήρχε ιερέας, και οι κάτοικοι πήγαιναν συχνά στον Πατριάρχη με το αίτημα, την πλήρωση της κενής θέσης.

Όμως ο Πατριάρχης δεν είχε την δυνατότητα να ικανοποιήσει το αίτημα των ανθρώπων.

Πήγαιναν και ξαναπήγαιναν οι κάτοικοι, αλλά, τίποτε ο Πατριάρχης τους έλεγε τα ίδια λόγια, ότι δεν έχω ιερέα να σας στείλω στο χωριό.

Εντωμεταξύ άλλοι πέθαιναν αδιάβαστοι, άλλοι είχαν γυναίκες και παιδιά χωρίς γάμο, τα παιδιά και οι μεγάλοι ήταν αβάπτιστοι.

Μια μέρα σταμάτησε έξω από τον Ναό ένα αυτοκίνητο και κατέβηκε ένας ιερέας όλο το χωριό ανάστατο ήρθε παπάς φώναζαν.

Πήγαν εκεί οι κάτοικοι, τον καλωσόρισαν και του είπαν: πως ήρθες στο χωρίο αφού ο πατριάρχης μας είχε πει ότι δεν έχει παπά να μας στείλει;

Τότε ο ιερέας τους είπε αυτό δεν θέλατε; δεν θέλατε ιερέα; Να ήρθα.

Όλο το χωριό χάρηκε στην παρουσία του νέου ιερέα.

Ο Ιερέας άρχισε αμέσως δουλειά πήγε σε όλους τους τάφους και διάβαζε την εξόδιο ακολουθία, βάπτισε και πάντρεψε όλους στο χωριό λειτουργούσε τους κοινωνούσε.

Μια μέρα καλεί του χωρικούς και τους λέγει ότι: θα φύγω τελείωσε η αποστολή μου.

Τότε το χωριό αναστατώθηκε, τώρα που ήρθε θα φύγεις;

Όμως ο ιερέας δεν άκουγε τους κατοίκους και ενέμενε στην απόφασή του.

Αφού οι χωρικοί κατάλαβαν ότι δεν γινόταν τίποτε τον ευχαρίστησαν για την προσφορά του και τον κατεβόδωσαν.

Μετά από μέρες πήγαν στον Πατριάρχη να τον ευχαριστήσουν που τους έστειλε παπά και να του πουν όταν μπορέσει να τους ξαναστείλει κάποιον ιερέα, αλλά ο πατριάρχης δεν ήξερε τίποτε. Τους είπε ότι εγώ δεν έστειλα κανέναν παπά γιατί δεν έχω, όμως περιμένετε μήπως ο πρωτοσύγκελος, σας έστειλε κάποιον για να σας εξυπηρετήσει.

Πήρε τηλέφωνο τον πρωτοσύγκελο αλλά ούτε αυτός είχε στείλει κανέναν.

Ο πατριάρχης τους είπε τι έκανε αυτός ο ιερέας στην ενορία;

οι χωρικοί είπαν μας πάντρεψε, μας βάπτισε, μας έκανε τις κηδείες των γονέων, μας έκανε ότι κάνει ένας παπάς.

Καλά είπε ο πατριάρχης δεν σας έδινε χαρτιά δεν έγραφε τα μυστήρια;

-βεβαίως είπαν οι χωρικοί μας έδινε χαρτιά και τα καταχώρισε στα βιβλία του Ναού.

- Δεν είδατε τι έγραφε; και πως υπέγραφε με τι όνομα;

-Ολα τα στοιχεία δέσποτα τα έγραφε στα ρουμανικά πολλά γράμματα δεν ξέρουμε γιατί την υπογραφή την έβαζε σε άλλη γλώσσα που δεν έχουμε ξαναδεί.

Ο πατριάρχης παρακάλεσε να πάνε να φέρουν τα βιβλία για να δει ποιος ήταν αυτός ο κληρικός.

Όταν του πήγαν τα βιβλία ο πατριάρχης έμεινε έκθαμβος δεν πίστευε στα μάτια του όντως όλα τα στοιχεία ήταν γραμμένα στα ρουμανικά ενώ το όνομα του ήταν γραμμένο στα Ελληνικά με το όνομα της υπογραφής Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως.

πηγή: Δημήτριος Βελαώρας

The Conversion of a French Man to Orthodoxy- Miracle of St. Xenia of St. Petersburg




St. Xenia of St. Petersburg, the Fool-for-Christ and Wonderworker

We follow with an account by a resident of France, who was benefited by the Saint in our days.

A French dentist with a private clinic in Paris was injured in a car accident and had to stay in hospital for a few days.

Roman Catholic by creed, but indifferent to the faith, he watched as the patient next to him, a Russian émigré, would pray in the evenings in the ward, and would laugh behind his back.

Since the Russian’s lengthy prayers were repeated for as many days as he remained there, the dentist saw fit to make fun of the praying man, and he joked around with those from the other rooms.

After that first evening of making fun with the others, it was impossible for him to fall sleep.

Suddenly, the door to the ward opened and a woman appeared, wearing men’s clothing and holding a cane in her hand.



St. Xenia of St. Petersburg, wearing the army jacket of her departed husband
She was heading towards his bed. He was startled. Unknown facial features. A sweet, strange face.

“What do you want, lady? I don’t have any change. Who let you in here?”

“I came to tell you,” she said to him, as she lifted her cane, “to stop ridiculing Yuri, who is praying, because you will remain here a long time yet, and will seek his prayers....”

And indeed. Over the following days, he was diagnosed with serious cardiac insufficiency and remained three months in the hospital.

Yuri visited him at one point, and when the Frenchman revealed his vision to him, he began to tell him about St. Xenia and Orthodoxy.

Today, the Frenchman is an active member of the French Orthodox community and Baptized his newborn baby girl with the name Xenia last December, in honor of the Saint and in memory of his miraculous conversion.


«Πέθανα και με γύρισε πίσω» (Θαύμα των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης )


Προς τα τέλη Αυγούστου, η κ. Άλκηστις, από τη Μύκονο τηλεφώνησε στην Ιερά Μονή του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι του Μαραθώνος και ρώτησε πληροφορίες για την πρόσβαση και τη διαμονή στην περιοχή, προκειμένου να παραστεί στη Χάρη του Αγίου Ραφαήλ, στην Ιερά Πανήγυρη του Μοναστηριού της 2ας Σεπτεμβρίου.

Μιλώντας στο τηλέφωνο με κάποιον από τους πατέρες, του ζήτησε να ανάψει ένα κεράκι στον Άγιο Ραφαήλ, για τον αδελφό της γυναίκας που είχε στο σπίτι της για να τη βοηθάει στις δουλειές, ο οποίος είχε πάθει εγκεφαλικό και είχε πέσει τελικά σε κώμα.

Είχε μάθει ότι οι γιατροί είχαν πει ότι είναι σχεδόν αδύνατο να επανέλθει ο ασθενής και είχαν συστήσει στους συγγενείς να ετοιμάζονται για το μοιραίο. Είχαν δε επισημάνει ότι ακόμα και να επανέλθει, πράγμα εντελώς απίθανο, δεν θα μπορεί ούτε να κουνάει χέρια και πόδια, αλλά και ούτε να μιλήσει καλά-καλά και να συντονίσει τη σκέψη του, λόγω της εκτεταμένης εγκεφαλικής βλάβης. Το αποτέλεσμα ήταν όλοι οι συγγενείς του ασθενούς (μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, όπως και ο ίδιος ο ασθενής) να είναι πολύ στεναχωρημένοι, αλλά και η κ. Άλκηστις επίσης, καθώς συμμεριζόταν τον πόνο τους.

Την ίδια ημέρα, λοιπόν, που η κ. Άλκηστις πήρε τηλέφωνο και οι πατέρες άναψαν ένα κεράκι στον Άγιο Ραφαήλ, ο ασθενής έκανε κάποια κινησούλα. Αυτό το παρατήρησαν οι συγγενείς του. Στις 2 Σεπτεμβρίου, που η κ. Άλκηστις παρευρισκόταν στην Εορτή των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, ο ασθενής κίνησε το χέρι και το πόδι του και άρχισε να δίνει σημεία ζωής. Κι’ αυτό το παρατήρησαν οι συγγενείς του και τους έκανε εντύπωση, διότι συνέπεσε με την Εορτή των Αγίων. Όταν, επέστρεψε η κ. Άλκηστις στο νησί, η αδελφή του ασθενούς, παρότι μουσουλμάνα, ζήτησε από μόνη της την εικόνα του Αγίου Ραφαήλ και άρχισε να την ασπάζεται, κλαίγοντας και παρακαλώντας για τον αδελφό της.

Μετά, λοιπόν, από δεκαπέντε λεπτά, την παίρνουν τηλέφωνο από τη Βουλγαρία, όπου βρισκόταν ο αδελφός και οι υπόλοιποι συγγενείς της και της λένε ότι ο αδελφός της άρχισε ξαφνικά να κινεί το κεφάλι του, ξύπνησε και τους μίλησε ρωτώντας «έρχεστε πολλές μέρες και με βλέπετε;» και ξανάπεσε σε κώμα. Η χαρά και η συγκίνησή της δεν περιγραφόταν. Προσευχόταν με λυγμούς στον Άγιο Ραφαήλ και Του έλεγε ότι πιστεύει σ’ Αυτόν και ότι είναι σίγουρη ότι ο αδελφός της θα γίνει καλά. Υποσχόταν μάλιστα να τον φέρει στο Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ. Η κ. Άλκηστις της έδωσε και λαδάκι από τον Άγιο Ραφαήλ και της είπε να το στείλει στον αδελφό της μαζί με την εικόνα των Αγίων. Εκείνη αμέσως συμφώνησε και τα έστειλε στον αδελφό της μέσω του γιού της που «κατά σύμπτωσιν» (4 χρόνια και δεν την είχε επισκεφθεί) είχε έρθει να τη δει και θα επέστρεφε στη Βουλγαρία.

Με το που φεύγει η εικόνα και το λαδάκι του Αγίου Ραφαήλ, ο άρρωστος ξύπνησε οριστικά από το κώμα και ζήτησε να φάει και να πάει στο σπίτι του!! Όλοι μείνανε έκπληκτοι και εντυπωσιασμένοι. Ο Άγιος Ραφαήλ είχε κάνει το θαύμα του!! Μάλιστα, μόλις η εικόνα του Αγίου Ραφαήλ έφτασε στο Νοσοκομείο, την ίδια μέρα βγήκε ο ασθενής και πήγε σπίτι του. Οι γιατροί είπαν ότι πρόκειται ξεκάθαρα για θαύμα, ο ασθενής από την εντατική, σε κωματώδη κατάσταση, να πηγαίνει κατευθείαν σπίτι του και πολύς κόσμος έμαθε γι’ αυτό το θαύμα. Και ο ίδιος ο άρρωστος πίστεψε στην θαυματουργική σωτηρία του από τον Άγιο Ραφαήλ και κοιμόταν με την εικόνα του Αγίου πάνω από το κρεβάτι του και μόνος του έλεγε: «Σήμερα δε μου βάλατε λαδάκι… Βάλτε μου λαδάκι!».

Λίγες μέρες μετά μάλιστα είπε στην αδελφή του τα εξής: «Έχω επίγνωση του τι μου συνέβη. Πέθανα και με γύρισε πίσω. Είδα ότι ήμουν νεκρός και με πηγαίναν στο κοιμητήριό μας. Εκεί είδα, όμως, μια χριστιανική εκκλησία και έναν παπά χριστιανό, ο οποίος μου είπε: Εσύ έπρεπε να πεθάνεις τώρα, αλλά εγώ σου κάνω χάρη και σε ξαναγυρίζω πίσω, για το γιό σου και για την κόρη σου…».

Οι ζωές αυτών των ανθρώπων άλλαξαν. Απ’ όποιο σπιτικό πέρασε η εικόνα του Αγίου Ραφαήλ οι άνθρωποι έγιναν πιο δραστήριοι, πιο πρόσχαροι και άρχισαν να δείχνουν περισσότερη αγάπη ο ένας προς τον άλλον και οι ίδιοι αισθανόντουσαν και ομολογούσαν αυτή την αλλαγή και πίστευαν ότι αυτή οφείλεται στον Άγιο Ραφαήλ. Πραγματικά, μεγάλη η Χάρις των Αγίου Ραφαήλ και των συν Αυτώ και πολλές οι ευλογίες του Θεού που μεταφέρουν στους ανθρώπους που Τους επικαλούνται, πιστούς ή και απίστους. Δοξασμένο το όνομά Τους. Να έχομε την ευχή Τους. Και είθε οι άνθρωποι να ανταποκρίνονται με ευγνωμοσύνη στις ευλογίες των Αγίων και να καταλήγουν στη σωτηρία και τον Παράδεισο, δια της Εκκλησίας και των Μυστηρίων της. Αμήν.

Άλκηστις Ρούσση, Μύκονος

Για όσους κοινωνούν ανεξομολόγητοι. Ένα θαύμα του Αγίου Ευγενίου




Στα χρόνια του βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του νέου, πλήθος από Σκύθες με δική του διαταγή ξεκίνησαν για την Ανατολή. Κάποτε έφτασαν και στην Τραπεζούντα.
Ανάμεσά τους ήταν και κάποιος δεμένος με αλυσίδες, γιατί είχε μέσα του ολόκληρη λεγεώνα πονηρών πνευμάτων.

Οι άλλοι Σκύθες τον πρόσεχαν νύχτα-μέρα, από φόβο μήπως οι δαίμονες τον ρίξουν στη φωτιά και τον κάψουν ή τον πνίξουν στο νερό ή τον γκρεμίσουν σε κανένα βάραθρο…
Πριν δαιμονιστεί ο Σκύθης αυτός, από νέος ακόμα, έκανε τα θελήματα των δαιμόνων και ζούσε ζωή ακόλαστη.
Κάποτε όμως έκανε και μία φρικτή ασέβεια. Στη Βασιλεύουσα, όπου είχε πάει μαζί με άλλους ομόφυλους του, επισκέφθηκε μία εκκλησία.
Εκεί, μολονότι αβάπτιστος και ακάθαρτος, τόλμησε να πλησιάσει στο άγιο ποτήριο την ώρα της θείας μεταλήψεως και να κοινωνήσει! Την ίδια όμως στιγμή παραδόθηκε στους απάνθρωπους δαίμονες, που άρχισαν από τότε να τον βασανίζουν αλύπητα.
Σ’ αυτή λοιπόν την κατάσταση έφτασε στην Τραπεζούντα. Οι σύντροφοί του, μαθαίνοντας για τα πολλά θαύματα του Aγίου Ευγενίου, τον έφεραν στο ναό του. Στο μεταξύ η σατανική λεγεώνα τον έκανε να σπαράζει και ν’ αφρίζει.
Πώς τόλμησες, τον φοβέριζαν τα δαιμόνια, να μεταλάβεις το Χριστό, αφού είσαι δικός μας; Θα σ’ εξαφανίσουμε με τον πιο σκληρό τρόπο! Κανένας δεν Θα σε γλιτώσει απ’ τα χέρια μας!…
Ενώ όμως κόμπαζαν και απειλούσαν οι μιαροί δαίμονες, τί κάνει ο γρήγορος βοηθός των ανθρώπων, ο ένδοξος Ευγένιος;
Παρακαλεί τον φιλάνθρωπο Δεσπότη να σπλαχνιστεί το πλάσμα Του και να το απαλλάξει από την τυραννία του σατανά.
Και με τις παρακλήσεις του λυγίζει τον πολυέλεο Κύριο.
Καθώς στεκόταν λοιπόν ο δαιμονισμένος μπροστά στο λείψανο του αγίου, ήρθε σε έκσταση. Του φάνηκε πως είδε το Χριστό να κατεβαίνει από τον ουρανό μέσα στην εκκλησία.
Εκεί, αφού του θύμισε τις βέβηλες πράξεις, που από νέος είχε κάνει, άρχισε να τον ελέγχει αυστηρά.
Μ’ όλες τούτες τις παρανομίες σου, κατέληξε ο Κύριος, με λύπησες πάρα πολύ, δεν είσαι άξιος ελέους, για χάρη όμως του αγαπητού μου Ευγένιου σε λυπήθηκα και θα σ’ ελεήσω. Και γυρίζοντας στο μάρτυρα, που στεκόταν δίπλα Του ικετευτικά, συνέχισε: Γιάτρεψέ τον, Ευγένιε, αφού κατέφυγε στην προστασία σου.
Αμέσως ο Ιησούς εξαφανίστηκε. Ο Άγιος είπε τότε στον δαιμονισμένο: Αυτό το κακό το έπαθες επειδή κοινώνησες τα άχραντα Μυστήρια, ενώ ήσουν αβάπτιστος και βουτηγμένος στις αμαρτίες.
Ο Σκύθης συνήλθε από την έκσταση.
Είδε τότε, αισθητά πια, να βγαίνει φωτιά από τα άγια λείψανα, να μπαίνει στο στόμα του και να κατακαίγει -έτσι του φάνηκε- τα σωθικά του.
Όσοι ήταν εκεί κοντά μπόρεσαν να δουν με τα ίδια τους τα μάτια τη δύναμη του αγίου Ευγενίου, που βασάνιζε και τιμωρούσε εξουσιαστικά τους πονηρούς δαίμονες, διώχνοντάς τους βίαια μέσ’ από τον ταλαίπωρο άνθρωπο.
Άφριζε και ίδρωνε και χτυπιόταν ο Σκύθης, ώσπου ελευθερώθηκε εντελώς από τ’ ακάθαρτα πνεύματα.
Ειρηνικός πια και ανενόχλητος, σιχάθηκε την παλιά του ζωή, και δεν έπαψε ποτέ να ευχαριστεί τον θαυματουργό μάρτυρα που τον ευεργέτησε..

http://www.diakonima.gr

The Five Miracles of Saint Gerasimos of Kefallonia



St. Gerasimos of Kefallonia (Feast Day - August 16 and October 20)

1. A Young Atheist Woman From Australia Converts To Orthodoxy and Becomes A Nun After Seeing the Incorrupt Relics of Saint Gerasimos

The powerful effect the incorrupt relics of Saint Gerasimos the New had a particular effect on a young Australian nun, Anna, who lives at St. Stephen's Monastery on Meteora. She related the following:

I came to Greece in 1988, hoping to get work as an English teacher. I wasn't of Greek parentage, nor did I have any particular interest in classical culture or the arts, but came because Greece sounded interesting. I had not been raised with any religion nor was I looking for one, but soon after I arrived I met some people who were planning to go to Kefallonia, to St. Gerasimos, and invited me along. It seemed a good way to begin seeing the country, and I agreed. When I entered the church and stood before the saint's coffin, I was stunned by what I saw - the incorrupt relics were so obviously a miracle that I knew in myself that there must be a God, and that Orthodoxy was how you worshipped Him. I was baptized and a year later I came to the monastery.

2. The Cave of Saint Gerasimos and Unbelievers

The older church containing the relics of St. Gerasimos is built directly over his cave and pilgrims are welcome to descend the ladder and squeeze through the tiny floor-level entrance that leads into the cave. Local Christians say that only believers can wriggle through the narrow passageway. The wife of an Argostoli priest has informed that, wanting a blessing for her unborn child, she had squeezed through with no trouble when she was fully nine months pregnant, but the thin, lithe young woman whom she brought with her - an unbeliever - couldn't do so.

3. The Epidemic of Cholera in 1760

In 1760, when an epidemic of cholera struck the island, a nun named Akakia had a vision of the saint, praying in front of an icon of the Mother of God, beseeching her to halt the epidemic. The Mother of God spoke from the icon and said, "I have asked my Son, and He will grant you this." Then the saint caught hold of a roll of a cotton-like material wrapped around his staff, and began plucking off many small pieces, scattering them into the air. That night he also appeared to another woman on the island, telling her to go quickly to her father's house - that the infection would not spread to the countryside.

The stories of these visions quickly made the rounds of the villages. One local woman, however, refused to believe the accounts, and scoffed at them saying, "These are stories for children." That night the saint appeared to her in a dream and struck her with his staff, saying, "By this children's story, through the blessing of Panagia, I dispel the sickness from this island." The next morning the woman went straight to the monastery to venerate the saint's relics, telling the nuns of her dream and showing them the bruise on her side where the saint had struck her. They all gave thanks to God.




4. Healing of a Mentally Ill Woman in 1785

In 1785, a mentally ill woman named Susannah came to the monastery and lived there for many months. She never spoke to anyone and ate only if she was given food; otherwise, she went hungry.

One day, after she had been there almost a year she began shrieking loudly during Vespers. The priest came out of the altar and tried to calm her but she screamed all the more until the unnerved cleric finally slapped her, and she was forcibly carried out of church.

That night the priest had a dream that the saint's larnaca (coffin) opened by itself and that St. Gerasimos climbed out. He was holding a book in his hands and motioned the priest over. When the priest came up to him, he hit him hard over the head with the book and asked him, "Did that hurt?" The priest said, "Yes," and the saint responded, "And that hurt me tonight when you slapped that poor woman. Get up now, it's time to go to Matins, and don't ever do it again."

The priest awoke terrified, and ran to the church where he begged the saint's forgiveness. That morning, Susannah was again in church, but this time, she suddenly called out coherently, "Let the priest who hit me yesterday, come and give me something to eat." To the amazement of everyone who knew her, she had been healed.

5. Saint Gerasimos Saves Sailors At Sea From Death

In November 1807, a shipping merchant by the name of Manuel was passing the island on his way to the Peloponnese. When he was in sight of Kefallonia a huge storm blew up. The sailors did all they could to keep the ship afloat, but the intensity of the storm continued to build until they were near despair. On board was a Kefallonian sailor named Ioannis, who had a small icon of St. Gerasimos with him. Shouting to the crew, "St. Gerasimos will save us!" he threw the icon into the sea. When the icon touched the surface of the sea the waves were immediately calmed. The grateful captain ordered the crew to dock in Kefallonia, to pay homage to the saint.



Apolytikion in the First Tone
O believers, let us praise the protector of the Orthodox, the God-bearing miracle-worker lately appearing to us, the incarnate angel, divine Gerasimos. For he has rightly received from God the ever-flowing grace of performing healing. He strengthens those with diseases and he heals those with demons. And therefore he pours out healings to those who honor him.

Saint Gerasimos of Kefallonia 


http://agapienxristou.blogspot.ca/search/label/Miracles

God Chat


Man: God, May I ask you a question?
God: Sure

Man: Promise you won’t get mad.
God: I promise.

Man: Why did you let so much stuff happen to me today?
God: What do you mean?

Man: Well I woke up late.
God: Yes

Man: My car took forever to start.
God: Okay

Man: at lunch they made my sandwich wrong and I had to wait.
God: Really

Man: On the way home My phone went DEAD Just as I picked up a call.
God: All right

Man: And on top of it all when I got home I just wanted to soak my feet in my new foot massager & relax BUT it wouldn’t work! Nothing went right today.

God: Let me see the death angel was at your bed this morning and I had to send one of My Angels to battle him for your life. I let you sleep through that.

Man (humbled): Oh!

GOD: I didn’t let your car start because there was a drunk driver on your route that would have hit you if you were on the road.

Man: (ashamed)

God: The first person who made your sandwich today was sick & I didn’t want you to catch what they have and I knew you couldn’t afford to miss work.

Man (embarrassed): Okay

God: Your phone went dead because the person that was calling was going to give false witness about what you said on that call didn’t even let you talk to them so you would be covered.

Man (softly): I see God

God: Oh and that foot massager it had a shortage that was going to throw out all of the power in your house tonight. I didn’t think you wanted to be in the dark.

Man: I am sorry God

God: Don’t be sorry just learn to Trust Me in all things the good and the bad.

Man: I will trust You.

God: And don’t doubt that My plan for your day is always better than your plan.

Man: I won’t God. And let me just tell you Thank You for Everything today.

God: You’re welcome child. It was just another day being your God and looking after my Children.

Δεν έχουμε τον Χριστό στην ψυχή μας.. ( Άγιος Πορφύριος )




Ήταν ξαπλωμένος στο κρεβατάκι του ο Άγιος Πορφύριος και μου είπε:

- "Δεν μου λες, εδώ που κάθομαι εγώ, εσύ μπορείς να καθίσεις;"

- "Βεβαίως, Γέροντα", του απάντησα. "Πώς δεν μπορώ!"

- "Βρε, μου λέει έτσι όπως μιλούσε χαριτωμένα, τρελός είσαι; Θα πέσεις επάνω μου και θα σκάσω!"

- "Ε, ναι Γέροντα, πρέπει να σηκωθείτε εσείς για να καθίσω εγώ", συμπλήρωσα διορθώνοντας.

- "Α! μπράβο, μπράβο. Έτσι γίνεται και με την ψυχή μας απέναντι στον Χριστό και στον αντίχριστο. Όταν στην ψυχή μας είναι θρονιασμένος ο Χριστός, μπορεί να έχει θέση ο αντίχριστος;"

- "Όχι, Γέροντα"

- "Ε! Γι΄ αυτό, παιδί μου, σου λέω. Δεν έχουμε τον Χριστό στην ψυχή μας. Αν Τον είχαμε, δεν θα μας πλησίαζε ο διάβολος καθόλου.

Δυστυχώς όμως δεν προσέχουμε και μπαίνει μέσα ο τρισκατάρατος και ο Χριστός που είναι πολύ ευγενής, στέκεται στην πόρτα και χτυπάει. Αν Του ανοίξουμε μπαίνει μέσα.

Ενώ ο διάβολος μία τρυπούλα να βρει, χώνεται αδιάντροπα και άμα μπει δεν ξαναβγαίνει! Γι΄ αυτό χρειάζεται να είμαστε πολύ προσεκτικοί στη ζωή μας, ούτως ώστε να μη δίνουμε τόπο στο σατανά.

Πολλές φορές δεν προσέχουμε και είτε τον αναφέρουμε, είτε στέλνουμε στον διάβολο τα παιδιά μας ή τη γυναίκα ή τον άνδρα μας ή άλλους ανθρώπους..."

Από το βιβλίο "Πείρα Πατέρων 1"

http://agiameteora.net/

Ο Γεράσιμος ο κατά Χριστόν σαλός ( Γέροντος Κλεόπα )


Ο Γεράσιμος ο κατά Χριστόν σαλός ζούσε στη Ρουμανία, έξω από τη μονή Νεάμτς, σε μια μισογκρεμισμένη καλύβα της Σκήτης Βοβιντένια. Ο Γεράσιμος έκανε διάφορα αλλόκοτα πράγματα, προκειμένου να πείσει τους άλλους ότι είναι τρελός:

μπαινόβγαινε στην καλύβα του όχι από την πόρτα, η οποία ήταν μονίμως κλειδωμένη, αλλά πάντοτε από το παράθυρο, το οποίο άφηνε συνεχώς ανοιχτό και επιπλέον του είχε βγάλει και τα τζάμια.
Τον χειμώνα άναβε φωτιά μέσα στο καλυβάκι του, στο μέσον του χωμάτινου δαπέδου, ενώ το καλοκαίρι έβγαζε τα ρούχα του, για να τον τσιμπούν τα κουνούπια του ελατόδασους, τα οποία μάλιστα ήταν και τεράστια. Τα βράδια έμενε ξάγρυπνος έξω από την καλύβα˙ έμπαινε μέσα μόνο την ημέρα – και πάντα από το παράθυρο – για να κοιμηθεί λιγάκι και να διαβάσει το Ψαλτήριο.
Έτσι λοιπόν οι άνθρωποι που δεν ήξεραν τη διάκριση μεταξύ σαλότητας και ψυχικής διαταραχής έλεγαν γι’ αυτόν: «ο Γεράσιμος ο τρελός, που ζει στην άκρη του δάσους».
Ο Γεράσιμος είχε πάντα γυμνό το κεφάλι, περπατούσε ξυπόλητος και φορούσε μόνο ένα χοντρό ζωστικό, κι αυτό γεμάτο τρύπες.
Το μεσημέρι έπαιρνε τον ξύλινο κουβά του, πηδούσε από το παράθυρο και ξεκινούσε για το μοναστήρι. Όταν πλησίαζε αρκετά, άρχιζε να λέει διάφορα ακατανόητα λόγια: «στο αρχονταρίκι, στην αποθήκη, στο τυροκομείο με τα καρύδια, τα λουλούδια, τα κοκκόρια…» και διάφορες άλλες ασυναρτησίες.
Έμπαινε στο μαγειρείο με τον κουβά στο χέρι, ζητώντας να του βάλουν εκεί μέσα φαγητό για να φάει. Και ήθελε να του τα ρίχνουν στον κουβά όλα μαζί: μαμαλίγκα, ψωμί, σούπα…, ό,τι υπήρχε. Μόλις λοιπόν τον έβλεπαν οι άλλοι, έλεγαν: «Ήρθε ο τρελός με τον κουβά. Βάλτε του κάτι εκεί μέσα, για να φύγει γρήγορα!».
Οι πατέρες έτρεχαν στο μάγειρα: «Πήγαινε και βάλε του κάτι στον κουβά, να τελειώνουμε επιτέλους μ’ αυτόν!».
Ο μάγειρας του έβαζε στο κουβαδάκι του ό,τι είχε κι ο Γεράσιμος έφευγε, μουρμουρίζοντας τις ασυναρτησίες του, ενώ οι πατέρες γελούσαν, αφού τον περνούσαν για τρελό.
Κάποια φορά επισκέφτηκαν τη Σκήτη μερικοί αρχιερείς από την Ελλάδα. Το μοναστήρι Νεάμτς ήταν τότε το μεγαλύτερο και πλέον ονομαστό στη Ρουμανία και γι’ αυτό κάθε ξένη αντιπροσωπεία που πήγαινε στη χώρα περνούσε συνήθως πρώτα από αυτό. Ηγούμενος της Μονής ήταν τότε ο π. Μακάριος. Ο Γεράσιμος λοιπόν πήγε πάλι με το κουβαδάκι του στο Μοναστήρι και χωρίς να… ενοχληθεί καθόλου από την παρουσία των ξένων, τους πλησίασε δείχνοντας τον κουβά του και άρχισε να λέει τα δικά του…
-Τι έχει αυτός ο μοναχός; Άρρωστος είναι; ρώτησαν οι Έλληνες.
-Ναι, έχει κάποια βλάβη στον μυαλό.
-Ο καημένος! σχολιάσαν εκείνοι.
Ένας από τους πατέρες της Μονής του φώναξε:
-Σώπα επιτέλους, πάτερ! Σε ακούν κι οι ξένοι αρχιερείς… Ντροπή!
Ο Γεράσιμος σταμάτησε να μιλάει και επέστρεψε στο κελλί του επαναλαμβάνοντας συνεχώς: Ορίστε, σιωπώ! Ορίστε, σιωπώ! Ορίστε, σιωπώ…

Έζησε ενενήντα χρόνια περίπου και όλα αυτά τα χρόνια όλοι τον ήξεραν ως «ο Γεράσιμος ο τρελός». Κι όπως είπαμε, τις νύχτες δεν κοιμόταν καθόλου. Έφευγε γυμνός για το δάσος, για να τον τσιμπάνε τα κουνούπια και οι σκνίπες, και το πρωί πηδούσε απ’ το παράθυρο κι έμπαινε στο καλύβι του, για να κοιμηθεί λιγάκι και να σηκωθεί πάλι σε προσευχή.
Όταν πέθανε, τον βρήκαν οι πατέρες μ’ ένα σταυρό στο χέρι και ένα κομμάτι χαρτί, στο οποίο έγραφε: «Συγχωρέστε με, αγαπητοί πατέρες και αδελφοί, για τα σκάνδαλα που σας προξένησα εδώ και τόσον καιρό. Και μη σταματήσετε, σας παρακαλώ, να προσεύχεστε για μένα, τον αμαρτωλό, διότι δεν μπόρεσα να αρέσω στο Χριστό και να σταματήσω να σκανδαλίζω τους ανθρώπους. Γεράσιμος ο αμαρτωλός».

Αυτός ήταν ο όσιος Γεράσιμος, ο δια Χριστόν σαλός. Αλλά πόσοι δια Χριστόν σαλοί Άγιοι υπήρξαν; Δεν βλέπετε στους Βίους των Αγίων; Ο άγιος Ανδρέας, ο άγιος Συμεών… Οι άγιοι αυτοί φέρονταν σαν τρελοί, για να τους περιγελά και να τους κατακρίνει ο κόσμος. Με τον τρόπο αυτό όμως κατατρόπωσαν την υπερηφάνεια και απέκτησαν την πολύτιμη ταπείνωση, που τόσο πολύ αγάπησε ο Χριστός.
Όταν, λοιπόν, έθαψαν τον π. Γεράσιμο, ακούστε τι μεγάλο θαύμα έγινε. Ο τάφος του σείστηκε τρεις φορές ενώπιον όλων όσοι βρίσκονταν εκεί. Και το πιο σπουδαίο είναι, ότι ο σεισμός αυτός έγινε αισθητός μόνο στο μέρος εκείνο που βρισκόταν ο τάφος του και όχι μακρύτερα. Επιπλέον, μετά από είκοσι χρόνια, που έκαναν την ανακομιδή των λειψάνων του, τα οστά του ήταν κίτρινα σαν το κερί.
Πρέπει να ξέρετε ότι ανάμεσα στους χιλιάδες μοναχούς που έζησαν στη μονή Νεάμτς, αναδείχθηκαν πολλοί Άγιοι. «Ανάμεσα στους πολλούς βρίσκονται και οι εκλεκτοί του Θεού», έλεγε και ο ηγούμενος της μονής Νεάμτς Νεονείλος, που διαδέχθηκε στην ηγεμονία της Μονής τον άγιο Παΐσιο Βελιτσκόβσκυ. Και συμπλήρωνε: «Πολλοί άγιοι πατέρες έχουν κοιμηθεί γύρω από αυτήν εδώ τη μονή».
Ιστορίες Γέροντος Κλεόπα

Εκδόσεις Άθως

http://agiameteora.net/